Het leven als Cubaan

6-1
Het is een drama om internet te vinden hier.
Ik heb nog een leuk blog, geschreven op 28 januari in de bus op mijn telefoon, maar krijg hem nog niet op internet.

Dus bij deze een verslagje van de laatste week.
Nadat we de belangrijkste steden van Cuba wel gezien hebben, vertrokken we naar het idyllische Bayamo, alwaar we oud&nieuw gevierd hebben. Dat betekent dat het hele stadje varkens aan het spit aan het roosteren waren op straat. Dit om 's avonds in de gemoedelijke sfeer van de eigen familie op te eten. Geen feest dus... Dus zijn we op 1 januari nog nooit zo fris en fruitig geweest als dit jaar. Maar goed ook, want er stond ons een hobbelige taxirit naar de bergen van de Sierra Maestra te wachten.

In het gehucht in de bergen hebben we genoten van de rust, de bergen, de enorme hoeveelheid sterren en als hoogtepunt de schuilplaats van Fidel Castro ten tijde van de revolutie.
Saillant detail is dat onze Fidel in een hutje, verstopt in de bossen leefde met een echte koelkast, geimporteerd uit, jawel, de Verenigde Staten.
Het was allemaal kennelijk toch zo slecht nog niet, the American Dream.

We werden uitgenodigd bij een boerin te komen eten. Daar zaten we tussen de kleine geitjes, de biggetjes en de kuikentjes een heerlijk kippetje zitten oppeuzelen. Mmm, met de lekkerste bananas fritas die we hier gegeten hebben. Ietsiepietsie sterke mojitootjes erbij en het feest was compleet.

Na een paar dagen hier, hebben we bedacht dat we naar de kust wilden. Wij in Hedy's beste spaans en Johan's beste duits met vijf mensen overlegd. Dat wil zeggen deze mensen (varierend van taxichauffeur tot en met omgevingsdeskundigen) hebben een uurtje overlegd over:
- Was er wel een weg?
- Welke was het beste?
- Had de orkaan van oktober deze niet kapot gemaakt?
- Wat was de prijs?
Al met al resulteerde dit in de meest prachtige autorit ooit gemaakt, dwars door de Sierra Maestra, door rivieren, over ingestorte bruggen (die verboden toegang gold alleen voor vrachtwagens en niet voor een kleine auto.... tuurlijk), over wegen die bedolven waren door lawines en langs een schitterende kustlijn.
Raar maar waar, dit taxiritje was misschien wel het hoogtepunt van onze trip.

Internettijd is op, dus snel: Morgen vliegen we weer terug naar Havana.

Adios!