condors en hoogteziekte

Ola,

Het is alweer een week geleden dat we zijn vertrokken. Hebben intussen twee steden aangedaan en zitten nu in Cusco. (Gisteren gevlogen.)

In Arequipa zijn we naar de Colca Canyon geweest. Het was werkelijk de meest verschrikkelijke busreis ooit. We waren om 1 uur ´s nachts opgestaan, want de bus zou om twee uur komen, maar kwam om drie uur (ik neem mijn woorden over punctualiteit terug). De ´bus´ was gammel, de weg was geen weg maar een pad met kuilen en stenen en eigenlijk ook nauwelijks een pad te noemen. (Ze doen hier ook niet aan tunnels en je krult dus met een snelheid van 30 km/h door kuilen naar boven en weer naar beneden). We stegen in 4 uur van 2300 meter naar 4900 meter en toen werd het zwart voor mijn ogen en heeft Jesse me naar de gids gesleept, waar ik pure alcohol in mijn gezicht gesmeerd kreeg en moest opsnuiven, daarna 2 sterke koppen cocathee (nog geen ontbijt gehad...) en toen ging het wel weer. Een half uur later kreeg Jesse barstende hoofdpijn, die pas weer wegging toen we terug waren.

Maar het was het waard!!!

We hebben Indianendorpjes gezien, traditoneel Peruaans gegeten ennnn....zo ontzettend super mooi heuse echte wilde condors gezien!!! Wauw, hoe cool is dat! Jesse en ik waren zwaar onder de indruk. Wat zijn die beesten groot en mooi, de canyon zelf mocht er trouwens ook wezen (meer dan 3 km diep). Verder een geweldig landschap met incatrappen e.d.. Het echte Peru gezien.
Op de terugweg op het hoogste punt (weer die 4900 meter) nog naar vulkanen gekeken (beiden scheelkijkend van de hoofdpijn. Frustrerend dat wij de enige in de bus waren, maar volgens de gids is het typical Dutch, omdat wij zo´n laag en vlak land hebben en dus niks gewend zijn (en die beroerde wegen ook niet kennen)).

Gisteren weer in alle vroegte (3.00 uur) opgestaan omdat we naar Cusco vlogen. De taxi was te vroeg (dat is toch niet te geloven, net als je een beetje aan de Zuid-Amerikaanse laksheid begint te wennen...), het vliegveld, waar we 2 uur vantevoren moesten zijn, was kleiner dan station Den Bosch en ook nog gesloten (zaten we daar dus midden in de nacht), het vliegtuig vertrok volgens Zuid-Amerikaanse gewoonte een half uur te laat en we dachten bij het opstijgen dat hij uit elkaar zou ploffen, omdat hij zo trilde. Maar vooruit... Ook dat is niet gebeurd.

Gearriveerd in Cusco, waar onze kleding is gewassen (o, wat is dat fijn!!!), en waar we nu een beetje beginnen te wennen aan de hoogte (3300 m). Zelfs Jesse (met zijn belachelijk goede conditie en hekel aan thee) is nu ook aan de cocathee (dat helpt). (We liepen al te hijgen, nadat we een weg van 100 meter omhoog gelopen waren.)
We zitten in een pracht van een hostel, waarvan de winst naar weeskinderen gaat en dat is ook wel nodig, want wat een armoe hier!
Het is wederom goed weer (heel bijzonder, want eigenlijk hoort het hier te regenen), het is nu halfbewolkt en gisteren hebben we de hele dag zon gehad. (Dat is beter dan bij jullie, want heb gehoord dat het een graad of -10 is... arme jullie!)

Nou mensen, voor de meesten van jullie is de Kerstvakantie voorbij: Dus werk ze. Wij gaan nog een paar weken vakantie vieren! (Hoewel we het best zwaar hebben met die rare opstaantijden, momenteel kronkelende darmen en hoogtes) (dat zeg ik natuurlijk alleen maar om jullie leed een beetje te verzachten...)

Adíos!

Hedy